Życie i miejsce w Kościele osób rozwiedzionych.

Małżeństwo jako sakrament – podstawy wiary katolickiej

Zdaję sobie sprawę, że doświadczenie rozwodu jest bardzo trudne i każdy taki „przypadek” należy traktować indywidualnie. Dlatego ważne jest, aby do tego zagadnienia podjeść z wielką cierpliwością, spokojem i wyrozumiałością. Na pewno należy pamiętać o tym, że małżeństwo dla Kościoła katolickiego jest sakramentem, a więc czymś świętym i bardzo wyjątkowym. Opiera się na słowach Jezusa, zawartych w Ewangelii: „co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”(Mt 19,6). Oznacza to, że małżeństwo sakramentalne zawarte między ochrzczonymi osobami i skonsumowane(czyli fizycznie dopełnione) jest nierozerwalne – aż do śmierci jednego z małżonków.

Nierozerwalność małżeństwa w perspektywie duchowej

Wspomniana nierozerwalność to prawda wiary mówiąca o tym, że mąż i żona, którzy zawarli małżeństwo, są związani ze sobą na zawsze – nie tylko prawnie, ale duchowo i przed Bogiem. Małżeństwo jest więc nie tylko przymierzem ludzi, ale staje się znakiem miłości Chrystusa do Kościoła – miłości wiernej, wytrwałej i przebaczającej.

Unieważnienie małżeństwa – kiedy jest możliwe?

Oczywiście pojawiają się sytuacje „rozpadu” małżeństwa, wtedy mowa o unieważnieniu małżeństwa. I rzeczywiście są sytuacje, poprzez które można stwierdzić nieważność małżeństwa od samego początku jego „istnienia”. Powodem tego może być np. stwierdzenie braku dojrzałości psychicznej, brak wolności decyzji(przymus), ukryty zamiar niewierności, bezpłodności, czy też zatajenie istotnych faktów(np. choroby psychicznej czy uzależnień). W takich i podobnych sytuacjach Kościół nie „rozwodzi”, lecz uznaje, że małżeństwo tak naprawdę nigdy nie było ważnie zawarte. Jest natomiast w Kościele możliwość wejścia w tzw. stan separacji. Wówczas bez orzekania nieważności małżeństwa, małżonkowie rozstają się na jakiś czas, a jest to spowodowane tym, że wspólne życie staje się niemożliwe(np. przez przemoc).